Op zaterdag 31 oktober werd het drie-en-veertigste jaarfeest van SEKEM gevierd. Met regelmatige afstanden voor het publiek, de helft van de medewerkers van de fabrieken en helaas geen gasten van buiten.
Het feest stond in het teken van ethisch bankieren, een van de twee jaarthema’s van de 17 SEKEM Sustainable Development Goals voor 2057. Geen gemakkelijk thema voor een kunstzinnige verwerking, maar de kunstenaars in SEKEM, inclusief de leerkrachten, hebben er een mooie compositie van gemaakt.
Dit keer waren de medewerkers die zeven jaar in dienst waren uitgenodigd de lunch met de leiding mee te maken. Ieder vertelde over de eigen loopbaan gedurende de afgelopen zeven jaar. Later op het toneel spraken de leidinggevenden met veel gloed en betrokkenheid over de jubilarissen. Dat was een heel bijzondere ervaring.
Iedereen was zeer tevreden. Het feest had dit keer iets heel intiems door en voor medewerkers. Maar… we misten ook de vele gasten uit Egypte en de rest van de wereld!
Tijdens deze viering werd ook het sprookje Gamil en Gamila weer opgevoerd waarover wij vorige maand berichtten. Het werd onlangs ook opgevoerd in Wahat el Bahariya, de nieuwe locatie in midden-Egypte waar de irrigatiesystemen (pivots) staan waar wij eerder geld voor inzamelden. Er functioneren nu drie pivots en er zijn er nog vier in aanbouw.
Het sprookje gaat over een kleermakertje dat dag en nacht werkte en tussen het naaien door de minaret beklom om de gebedsoproep te doen. Het kleermakertje maakte prachtige dingen, maar sleet zijn dagen zonder vrouw of kinderen en hij voelde zich best eenzaam. Op een dag, toen hij de gebedsoproep had gedaan en nog even dromerig in de verte staarde, kwam er een adelaar aanvliegen die hem in zijn klauwen nam en wegvoerde naar een stad hier ver vandaan. Het kleermakertje verwonderde zich over de pracht en rust in de stad. Niemand scheen ruzie te willen maken of te willen stelen. Hij kwam bij een kleermakerswinkel en ging naar binnen. Hij stelde zich voor en de kleermaker nam hem in dienst. Deze vertelde ons kleermakertje dat ze in deze stad geen geld gebruikten, maar betaalden met een gebed voor Zein. En ook dat de jonge meisjes uit de stad iedere donderdag naar de zee gingen om te baden. Trouwlustige jongemannen gingen dan ook naar het strand om een mooi meisje uit te kiezen. Toen het donderdag was wilde ons kleermakertje zijn geluk beproeven. Hij ging naar het strand, koos een lief meisje uit en ze trouwden. Zo leefden Gamil en Gamila een tijdje gelukkig met elkaar, totdat Gamil op een dag op de markt een enorme witte vis zag. “Die wil ik hebben” dacht hij, kocht de vis, betaalde met een gebed aan Zein bracht de vis bij Gamila, die hem vast lekker kon klaarmaken. Maar Gamila riep ontsteld uit: “Wat heb je nou gedaan? Weet je wel dat er van deze vis wel tien mensen kunnen eten? Je bent veel te begerig geweest. Je kunt nu niet meer in onze stad leven!” En op dat moment kwam er een adelaar die Gamil in zijn klauwen greep en terug naar huis bracht, waar hij de rest van zijn leven vol spijt terug dacht aan de gelukkige dagen in de stad van Zein.
Door Corien Hoek
Bent u enthousiast geworden? Meld u dan nu aan voor onze nieuwsbrief of word lid van onze vereniging.